Kto jest odpowiedzialny za utrzymanie odzieży roboczej?

Odzież robocza stosowana jest w przypadku ryzyka zabrudzenia lub zniszczenia osobistych ubrań pracownika substancjami nieszkodliwymi dla zdrowia. W niektórych firmach stosuje się ją także do pokreślenia odrębności zawodowej. Nie jest ona tym samym, co odzież ochronna, która ma osłaniać przed zagrożeniami mogącymi wystąpić na danym stanowisku. Kto odpowiada za utrzymanie jej w czystości i dobrej jakości?

 

Dbanie o ubrania robocze

Zgodnie z Kodeksem pracy pracodawca musi zatroszczyć się o odzież dla pracownika, kiedy zachodzą wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy, a także w przypadku, gdy prywatna odzież pracownika może ulec zniszczeniu lub zabrudzeniu. Poza tymi przypadkami prawo nie wskazuje konkretnych zawodów, w których odzież robocza byłaby niezbędna. Okres jej przydatności powinien być ustalony między pracodawcą i pracownikiem. Opracowane zasady powinny być w danej firmie znane i stosowane na poszczególnych stanowiskach wymagających odzieży roboczej. Pracodawca nie tylko zobowiązany jest do zakupu odzieży roboczej i przydzielania według ustalonych norm, ale także do utrzymania jej w czystości i dobrej jakości. Dotyczy to regularnego prania, czyszczenia oraz pokrywania ewentualnych kosztów naprawy. Jednak pracodawca nie zawsze jest w stanie zająć się praniem lub naprawą ubrań i butów.

Ekwiwalent za pranie odzieży roboczej

W przypadku, gdy pracownik korzysta z usług pralni, pracodawca powinien wypłacić mu sumę odpowiadającą kosztom na podstawie paragonu. Jeśli natomiast prawnie wykonywane jest we własnym zakresie pracownika, ekwiwalent powinien być ustalony między pracodawcą a pracownikiem. Nie wolno jednak podejmować się prania odzieży, która została skażona środkami chemicznymi, materiałami biologicznie zakaźnymi lub promieniotwórczymi. Zgodnie z Kodeksem pracy pracodawca może ustalić stanowiska, na których pracownik może używać własnej odzieży i obuwia, o ile spełniają one wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Nie dotyczy to stanowisk bezpośredniej obsługi określonych maszyn i urządzeń technicznych. Okres używania odzieży pracownika musi odpowiadać ustalonym w przedsiębiorstwie normom. W takiej sytuacji pracodawca wypłaca ekwiwalent w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.